-
Voor mij werd het duidelijk dat in het spoor van bevrijdend denken over sex en lust, ook buiten het huwelijksbed, de emancipatie van de homosexuelen zich begon te voltrekken. De vorm van de sexuele revolutie die in de zestiger jaren op gang kwam zal wel veranderd zijn en verandert nog. Maar een terugkeer naar hetverleden is niet meer mogelijk. Als ik kijk naar het verschil in sexuele geschiedenis van mijzelf en die vergelijk met die van veertigjarigen en twintigjarigen dan zie ik dat de hervormingen van de sexuele normen zijn opgenomen in de kultuur, geconsolideerd zijn tot sexueel gedrag van volwassenen en tieners. Zowel de sociologie van de sex als de psychologie zijn ingrijpend veranderd. Alleen de officiële kerk houdt vast aan de normen van het verleden. Bisschop Gijsen gebruikt dat oude moraalhandboek voor zijn priesteropleiding in Rolduc. Zo doende leidt hij priesters op voor een ambt dat niet aantrekkelijk is in een kerk die velen links laten liggen en voor mensen die er niet meer zijn. Dat moet verkeerd aflopen. Terwijl ik dit schrijf is het bastion Rolduc dat Gijsen met zorg, had opgetrokken aan het instorten. Velen kunnen getuigen dat ik dat al jaren geleden had voorspeld. Naar mijn inzien zou de priesteropleiding van Rolduc aantrekkelijk zijn voor homosexuelen. Ik vindt dat zij even geschikt zijn voor het priesterambt als hetero's. Maar ik vond het geestelijk ongezond dat die homoseksuele priesterkandidaten hun geaardheid moesten onderdrukken. Na een aantal sexschandalen is Bisschop Gijsen in de uitoefening van zijn ambt vleugellam gemaakt. De sexuele geschiedenis van de laatste dertig jaar is voor de kerk een onheilsgeschiedenis geworden. Als wij in onze tijd de bevrijdende boodschap van Jezus willen brengen dan zullen wij over de vreugde en de lust die de sexualiteit kunnen kleuren anders moeten denken, spreken en preken. Het is immers niet alles vreugdevol en lustvol wat de sexklok staat. Integendeel. De onderdrukking van de vrouw door de geschiedenis heen heeft in de sexbeleving een slagveld gevonden waarop nog vele mooie dromen en wensen ondergaan in nachtmerries. De sexuele vrijheid van de vrouwen heeft ook voor de mannen een prijs gehad. Zij kunnen geen exclusieve rechten meer laten gelden op de vrouw van hun keuze. Zij kunnen niet meer als enige de grenzen van de sexuele expressie van de vrouw bepalen. Vele mannen stemmen daarmee in. Anderen daarentegen hebben een ambivalente houding of zijn vijandig. Mannen zoeken nog altijd een vrouw die sexueel niet meer en meestal veel minder actief is dan een man. De strijd om de sexuele gelijkheid tussen mannen en vrouwen is drastisch veranderd. Maar nog niet helemaal gewonnen. Wat de homosexualiteit betreft, die wordt in onze maatschappij gelijk gesteld aan het vrouwelijke. Mannen hebben, zoals de psychoanalyticus Richard Isay schrijft, een grote vrees voor wat zij als vrouwelijk zien in mannen en in zichzelf. Die vrees en afkeer zijn geworteld in een maatschappij die het vrouwelijke naar beneden haalt en het mannelijke verheerlijkt. Tussen al die veranderingen in de sexuele beleving, in de emancipatie van de vrouw en de emancipatie van de homosexuelen, zou de kerk een bevrijdende en richting gevende rol kunnen spelen. De werkelijkheid is bedroevend anders. Als prediker in de woestijn van de liefde, de erotiek en de lust probeer ik mijn roeping trouw te blijven: de blijde boodschap te brengen dat alles goed is wat God gemaakt heeft. Maar dat wij samen moeten leren er goed mee om te gaan.
Pater
Hubert Gulickx
†13 -
Een Dominicaan
tussen het
Bronsgroen
Eikenhout
